Γράφει ο Ορθοπαιδικός Χειρουργός Δρ. Ροΐδης Θ. Νικόλαος
Το ισχίο είναι η άρθρωση που ενώνει τη λεκάνη με το μηρό. Στηρίζει το βάρος του σώματος και συμβάλλει στο περπάτημα.
Από τι αποτελείται;
Το μηριαίο είναι το οστό που βρίσκεται στο εσωτερικό του μηρού. Στην άρθρωση του ισχίου, το ανώτερο μέρος του μηριαίου οστού (κεφαλή μηριαίου), θηλυκώνει σε μια κοιλότητα της λεκάνης, που ονομάζεται κοτύλη. Οι δυο επιφάνειες της άρθρωσης που εφάπτονται, καλύπτονται από ένα μαλακό ιστό, που ονομάζεται χόνδρος και τους επιτρέπει να γλιστρούν μεταξύ τους εύκολα και ανώδυνα. Η άρθρωση σταθεροποιείται από ένα σάκο (αρθρικός θύλακος) και περιβάλλεται από ένα υγρό (αρθρικό υγρό), που χρησιμεύει ως λιπαντικό, διευκολύνοντας την κίνηση, όπως το λάδι τα γρανάζια μιας μηχανής. Γύρω από την άρθρωση βρίσκονται αρκετοί μύες και προσφύσεις (τένοντες), που τους συνδέουν με τα οστά. Οι μύες κινούν το ισχίο και το γόνατο. Οι μύες αυτοί είναι ιδιαίτερα δυνατοί, καθώς συμβάλλουν στην ισορροπία του σώματος και το περπάτημα. Πρέπει να συνεργάζονται τέλεια, για να μπορείτε να περπατάτε φυσιολογικά.
Γιατί χρειάζεται θεραπεία;
Ποιο είναι το πρόβλημα;
Μια περιοχή του ανώτερου τμήματος του οστού του μηρού σας (μηριαίο) δεν αιματώνεται πια σωστά και νεκρώνεται. Στην ιατρική γλώσσα, μιλάμε για νέκρωση της κεφαλής του μηριαίου (ή οστεονέκρωση). Η περιοχή που καταστράφηκε, συνήθως, βρίσκεται κάτω από το χόνδρο. Και ο χόνδρος κινδυνεύει από φθορά. Η κοιλότητα στην οποία θηλυκώνει η κεφαλή του μηριαίου (κοτύλη), συνήθως, δεν πλήττεται, τουλάχιστον στην αρχή. Οι αιτίες νέκρωσης της κεφαλής του μηριαίου είναι ποικίλες και δεν είναι όλες γνωστές. Μπορούμε να αναφέρουμε την υπερβολική ποσότητα συγκεκριμένων λιπιδίων στο αίμα (χοληστερίνη, τριγλυκερίδια), τη λήψη ορισμένων φαρμάκων (κορτικοειδή), την υπερβολική κατανάλωση αλκόολ, το υπερβολικό βάρος, κτλ. Η ασθένεια αυτή παρατηρείται συχνά σε ασθενείς ηλικίας 35 με 50 ετών και πλήττει συνήθως και τα δύο ισχία.
Ποια είναι τα συμπτώματα;
Το ισχίο σας πονάει. Ο πόνος, συνήθως, εστιάζεται στη βουβωνική περιοχή, στο γλουτό και μερικές φορές μπορεί να αντανακλά στο γόνατο. Ο πόνος μπορεί να είναι έντονος από την αρχή, ή αντιθέτως, να εμφανιστεί μετά από μήνες και να είναι μέτριας έντασης. Με την εξέλιξη της ασθένειας, η άρθρωση γίνεται δύσκαμπτη και παρουσιάζονται δυσκολίες στο περπάτημα: χωλότητα. Εάν η ασθένεια πλήξει και τα δύο ισχία, το πρόβλημα στις μετακινήσεις σας είναι ιδιαίτερα έντονο.
Τι εξετάσεις χρειάζονται για άμεση διάγνωση;
Ο γιατρός, για να διαπιστώσει τη σοβαρότητα της κατάστασης, βασίζεται σε ενδείξεις όπως:
- τη συχνότητα λήψης φαρμάκων, για να ανακουφιστείτε από τον πόνο,
- τη χωλότητα κατά το περπάτημα, την επιδείνωσή της, ή την ανάγκη να περπατάτε με τη χρήση βοηθητικού μπαστουνιού, κτλ.
Η ακτινογραφία είναι η τεχνική που χρησιμοποιεί ακτίνες (τις ακτίνες X), για να δούμε τα οστά στο εσωτερικό του σώματος. Σε αρχικό στάδιο της ασθένειας, η εικόνα του ισχίου φαίνεται φυσιολογική. Σε προχωρημένο, ωστόσο, στάδιο, παρατηρούμε παραμόρφωση της κεφαλής του μηριαίου, που συνδέεται με τη φθορά του χόνδρου στην περιοχή που έχει καταστραφεί (νεκρωμένη κεφαλή).
Πιο εξειδικευμένες τεχνικές, όπως η αξονική και κυρίως η μαγνητική τομογραφία εντοπίζουν τις αλλαγές στο οστό σε αρχικό στάδιο, 
ακόμα και πριν την εμφάνιση του πόνου. Η μαγνητική επιτρέπει να διαπιστώσουμε αν υπάρχει ακόμα υγιές οστό κάτω από το χόνδρο και να εντοπίσουμε το μέγεθος της κατεστραμμένης περιοχής. Οι πληροφορίες αυτές συμβάλλουν στην κατάλληλη επιλογή χειρουργικής αντιμετώπισης. Συχνά, με τις εξετάσεις αυτές διαπιστώνουμε ότι και το άλλο ισχίο έχει πληγεί (οστεονέκρωση), αν και ακόμα δεν προκαλεί πόνο.
Οι διάφορες θεραπείες
Συντηρητικές Θεραπείες
Τα φάρμακα επιτρέπουν να περιορίσουμε τον πόνο και τον ερεθισμό (φλεγμονή) της άρθρωσης.
Για την καταπολέμηση της φλεγμονής, τη διατήρηση της ευκαμψίας της άρθρωσης και την ενδυνάμωση των μυών, σας συνιστάται φυσιοθεραπεία. Σε αρχικά στάδια, πριν δηλαδή την κατάρρευση της μηριαίας κεφαλής και την απώλεια της σφαιρικότητάς της μπορεί κανείς να ακολουθήσει συντηρητικά μέσα όπως πχ η αποφόρτιση του σκέλους και η χρήση φαρμακευτικής αγωγής, όμως συνήθως η νόσος εξελίσσεται και οδηγούμαστε στο χειρουργείο.
Χειρουργικές Θεραπείες
Τα τελευταία χρόνια στα αρχικά στάδια της οστεονέκρωσης, εφαρμόζεται η τεχνική της αποσυμπίεσης και ταυτόχρονης έγχυσης αυτόλογων παραγώγων αίματος (βλαστοκύτταρα). Η τεχνική αυτή απευθύνεται σε ασθενείς που πάσχουν από οστεονέκρωση σταδίου 1 έως και 3 (Hernigou). Κατά την τεχνική αυτή λαμβάνουμε μυελό των οστών από το λαγόνιο οστούν του ασθενή μας και στη συνέχεια διενεργείται φυγοκέντρηση αυτού και μέσω ειδικών φίλτρων τοποθετείται σε ειδική σύριγγα. Στη συνέχεια μέσω ακτινοσκόπησης διενεργείται αποσυμπίεση (τρυπανισμός ισχίου) στη νεκρωτική περιοχή της μηριαίας κεφαλής με ειδικό εργαλείο (φρέζα) και τέλος λαμβάνει χώρα η έγχυση στην 
πάσχουσα (νεκρωτική) περιοχή των αυτόλογων βλαστοκυττάρων. Οι τομές για την συγκεκριμένη τεχνική είναι της τάξεως του 0,5 – 1 εκ, ο ασθενής εξέρχεται από το Νοσοκομείο την ίδια ημέρα και για 2 εβδομάδες κινητοποιείται με βακτηρίες με μερική φόρτιση του σκέλους. Σε ποσοστά άνω του 85-90 % ο πόνος υποχωρεί και η κινητικότητα του πάσχοντος ισχίου επανέρχεται εντός φυσιολογικών ορίων. Έξι μήνες έως ένα έτος μετεγχειρητικά σε διενέργεια νέας μαγνητικής τομογραφίας του πάσχοντος ισχίου, παρατηρείται η πλήρης εξαφάνιση των ακτινολογικών σημείων της οστεονέκρωσης.
Το στάδιο 1-2 μπορεί επίσης να αντιμετωπισθεί με ανάλογα ποσοστά επιτυχίας ή με μεταφορά τμήματος του οστού της περόνης του ποδιού με το αγγείο του (αγγειούμενο μόσχευμα περόνης) ώστε να επαναλειτουργήσει η κυκλοφορία. Πρόκειται για μια πολύπλοκη χειρουργική επέμβαση που απαιτεί ειδική χειρουργική εμπειρία μικροχειρουργικής. Μπορεί όμως να αντιμετωπισθεί και με εμφύτευση ήλου (καρφί) από ταντάλιο που έχει την ιδιότητα να το διαπερνούν νέα αγγεία. Όλες οι μέθοδοι έχουν υψηλά αποτελέσματα αποτυχίας και η επιτυχία εξαρτάται κυρίως από το πόσο νωρίς αντιμετωπίζεται η νέκρωση. Όταν διαπιστωθεί ολική καταστροφή των αρθρικών επιφανειών (στάδια 3-4), αντικαθιστά τις περιοχές που 
έχουν υποστεί βλάβη με τεχνητά μέρη (πρόθεση). Στην ιατρική γλώσσα, μιλάμε για ολική αρθροπλαστική ισχίου.
Τα φάρμακα και η φυσιοθεραπεία ανακουφίζουν τον ασθενή για ορισμένο χρονικό διάστημα, δεν εμποδίζουν όμως την επιδείνωση της ασθένειας.
Πότε χρειάζεται επέμβαση;
Σε αρχικό στάδιο της ασθένειας, ακόμα και αν το ισχίο δεν προκαλεί πόνο, προτείνεται επέμβαση για τον περιορισμό εξάπλωσης της καταστροφής του οστού (νέκρωση). Σε προχωρημένο στάδιο του πόνου και της δυσκαμψίας, οι ενοχλήσεις επιβάλλουν να σκεφτείτε την αρθροπλαστική ισχίου. Μια λεπτομερής συζήτηση με το γιατρό σας θα βοηθήσει να καθορίσετε τη σωστή στιγμή για επέμβαση.
Όρια της χειρουργικής επέμβασης
Καμία από τις παραπάνω θεραπείες δεν είναι ιδανική. Η αποτελεσματικότητα της συντηρητικής αντιμετώπισης έχει απρόβλεπτη διάρκεια. Αν η νεκρωμένη περιοχή εξαπλωθεί, υπάρχει κίνδυνος για το υγιές τμήμα του χόνδρου. Αρκετά χρόνια μετά την αρχική θεραπεία, μπορεί να χρειαστεί η τοποθέτηση πρόθεσης. Οι προθέσεις μπορεί να φθαρούν, να μειωθεί η σταθερότητά τους και να χρειαστεί η αλλαγή τους.
Ποιοι οι κίνδυνοι χωρίς θεραπεία;
Χωρίς θεραπεία, ο πόνος και η δυσκαμψία της άρθρωσης επιδεινώνονται. Οι δυσκολίες στις κινήσεις σας αυξάνονται και μπορεί να κάνουν ακόμα και αδύνατο το περπάτημα. Είναι ένα σοβαρό πρόβλημα, κυρίως για τους ηλικιωμένους, που χάνουν τη δυνατότητα να αυτοεξυπηρετούνται (αυτονομία). Η δυσλειτουργία της άρθρωσης του ισχίου έχει, μερικές φορές, επιπτώσεις και στη λειτουργία του άλλου ισχίου, του γόνατος, της πλάτης, κτλ. Εάν και άλλες αρθρώσεις υποστούν βλάβη, η κατάσταση περιπλέκεται. Σε κάθε περίπτωση, ο γιατρός σας είναι ο αρμόδιος να εκτιμήσει τους κινδύνους από την έλλειψη θεραπείας. Μη διστάσετε να μιλήσετε μαζί του.
Η επέμβαση ολική αρθροπλαστική ισχίου που σας προτείνουν
Εισαγωγή
Ο χειρουργός προτείνει την αντικατάσταση των φθαρμένων περιοχών της άρθρωσής σας με τεχνητά μέρη (πρόθεση). Στην ιατρική γλώσσα, ονομάζεται αρθροπλαστική ισχίου.
Πριν την επέμβαση
Είναι λογικό ότι η καλή φυσική κατάσταση συμβάλλει στο επιτυχές αποτέλεσμα. Για αυτό, σας συνιστάται η απώλεια βάρους, αν χρειάζεται, και η διατήρηση της ευκαμψίας και της δύναμης των μυών και των αρθρώσεων με κατάλληλες ασκήσεις, κατόπιν ιατρικής συμβουλής. Εάν έχετε κυκλοφορικό πρόβλημα (κιρσούς), μπορεί να χρειαστεί επέμβαση για τη θεραπεία του πριν την τοποθέτηση πρόθεσης. Σε αντίθετη περίπτωση, υπάρχει ο κίνδυνος να φράξουν οι φλέβες (φλεβοθρόμβωση). Για να μειωθεί ο κίνδυνος εισαγωγής μικροβίων στην πρόθεση (λοίμωξη), πρέπει να αποκλειστεί η περίπτωση υπάρχουσας λοίμωξης (στο δέρμα, στα δόντια, κτλ.). Πριν την επέμβαση, επικοινωνείτε με τον αναισθησιολόγο, ο οποίος προτείνει την κατάλληλη μέθοδο αναισθησίας για εσάς και σας δίνει οδηγίες που πρέπει να ακολουθήσετε.
Η αναισθησία
Στη διάρκεια της επέμβασης, είτε είστε τελείως «κοιμισμένος» (γενική αναισθησία), είτε αναισθητοποιείται το κάτω μέρος του σώματος με ένεση στην πλάτη σας (επισκληρίδιος ή ραχιαία αναισθησία). Η πιο σύγχρονη επιλογή είναι η ραχιαία αναισθησία (light spinal) γιατί διάφορες μελέτες καταδεικνύουν μικρότερο ποσοστό επιπλοκών σε σχέση με την γενική αναισθησία αλλά και ταχύτερη και καλύτερη μετεγχειρητική κινητοποίηση των ασθενών. Τα τελευταία χρόνια η ανάπτυξη πρωτοκόλλων ταχείας κινητοποίησης (fast track protocols) βοηθά πολύ στην πολύ γρήγορη ανάνηψη όσο και αποκατάσταση του ασθενούς.
Η προετοιμασία
Η επέμβαση πραγματοποιείται σε χώρο (χειρουργείο), που υπόκειται σε αυστηρούς κανόνες υγιεινής και ασφάλειας. Οι κανόνες υγιεινής είναι πολύ σημαντικοί στις επεμβάσεις οστών, για αυτό η ιατρική ομάδα παίρνει ιδιαίτερες προφυλάξεις. Συνήθως, τοποθετείστε ξαπλωμένος ανάσκελα ή σε πλάγια θέση. Η θέση, ωστόσο, μπορεί να διαφέρει ανάλογα με την τεχνική που εφαρμόζει ο χειρουργός σας. Υπάρχουν διάφορες τεχνικές από τις οποίες ο χειρουργός σας καλείται να επιλέξει ανάλογα με την περίπτωσή σας και τις πρακτικές που εφαρμόζει. Στη διάρκεια της επέμβασης, ο χειρουργός πρέπει να προσαρμοστεί και πιθανώς να πραγματοποιήσει επιπλέον ενέργειες, που επιμηκύνουν την επέμβαση χωρίς, ωστόσο, να γίνεται πιο δύσκολη ή επικίνδυνη.
Σχόλια
Η ολική αρθροπλαστική ισχίου αποτελεί την επέμβαση του αιώνα μιας και έχει δώσει εξαιρετικές λύσεις σε περιπτώσεις ασθενών με πολύ σημαντικά κινητικά προβλήματα λόγω οστεοαρθρίτιδας. Εμπεριέχει, ωστόσο, κάποιους κινδύνους που πρέπει να λάβετε υπόψη σας, πριν αποφασίσετε να υποβληθείτε σε επέμβαση. Οι συνεχείς έρευνες εξελίσσουν τις τεχνικές (νέα υλικά, νέα συστήματα στερέωσης, κτλ.) και προσφέρουν συνεχώς αυξανόμενες εγγυήσεις για ένα ασφαλές αποτέλεσμα.
Η επέμβαση
Η σημαντικότερη εξέλιξη στην χειρουργική του ισχίου τα τελευταία χρόνια είναι οι πρόσθιες προσπελάσεις ελάχιστης επεμβατικότητας (AMIS, ASI, ALMIS). Με την χρήση των τεχνικών αυτών και ιδιαίτερα με την τεχνική ALMIS σε ύπτια θέση δεν υπάρχει τραυματισμός ευγενών στοιχείων (αγγείων ή νεύρων) ή τραυματισμός μυών και τενόντων όπως στις παραδοσιακές οπίσθιες ή πλάγιες προσπελάσεις. Συνήθως, ο χειρουργός πραγματοποιεί μια τομή στην πρόσθια επιφάνεια του ισχίου. Το μέγεθος της τομής ποικίλλει ανάλογα με την τεχνική (περίπου 5-8 εκ.). Η άρθρωση βρίσκεται σε βάθος και ο χειρουργός χρειάζεται να έχει τέλεια οπτική επαφή, για να επέμβει. Μετά την τομή στο δέρμα, ο χειρουργός φθάνει στην άρθρωση του ισχίου χωρίς κανένα μυικό τραυματισμό χρησιμοποιώντας μεσοδιαστήματα μεταξύ συγκεκριμένων μυών. Στη συνέχεια, ανοίγει το σάκο (θύλακο), που περιβάλλει την άρθρωση. Η διαδικασία αυτή γίνεται με ιδιαίτερη ακρίβεια και περιορίζει στο ελάχιστο τον κίνδυνο βλαβών σε νεύρα, αιμοφόρα αγγεία ή μυς.
Η βασική επέμβαση
Ο χειρουργός «κόβει», βάσει προηγούμενων υπολογισμών, το ανώτερο τμήμα του μηριαίου (κεφαλή μηριαίου), που παρουσιάζει φθορά του χόνδρου και το αφαιρεί. Με ειδικές ράσπες δημιουργεί, στη συνέχεια, στο εσωτερικό του μηριαίου ένα τούνελ, για να τοποθετήσει το πρώτο τμήμα της πρόθεσης. Εάν η κοιλότητα στη λεκάνη (κοτύλη) παρουσιάζει σοβαρές βλάβες εξαιτίας της αρθρίτιδας, ο χειρουργός προετοιμάζει επίσης το οστό, αφαιρώντας το χόνδρο με ειδικές ράσπες διαφόρων μεγεθών. Το οστό πρέπει να προσαρμόζει απόλυτα στα μέρη της πρόθεσης. Για το λόγο αυτό, ο χειρουργός δοκιμάζει διάφορες προθέσεις. Διασφαλίζει τη συγκράτησή τους στο οστό, την κατεύθυνσή τους, μείωνει στο ελάχιστο τον κίνδυνο εξάρθρωσης, κτλ. Στη συνέχεια, τοποθετεί την τελική πρόθεση και προχωρεί στη στερέωσή της. Εάν αντικατασταθεί μόνο η κεφαλή του μηριαίου, η πρόθεση αποτελείται από ένα στέλεχος, το οποίο εισάγεται στο μηριαίο. Στο στέλεχος εφαρμόζει ένα τμήμα με σφαιρικό σχήμα (κεφαλή πρόθεσης).
Στην ιατρική γλώσσα, μιλάμε για πρόθεση μηριαίας κεφαλής.
Όταν πρέπει να αντικατασταθούν όλα τα μέρη της άρθρωσης (ολική πρόθεση), ο χειρουργός προσθέτει ένα τμήμα σε σχήμα κούπας (το κυπέλλιο), που στερεώνεται στην κοτύλη. Η στερέωση γίνεται με ή χωρίς τη χρήση ειδικού τσιμέντου, χωρίς να επηρεάζεται το αποτέλεσμα. Η επιλογή της μεθόδου εξαρτάται από το είδος της πρόθεσης, την ποιότητα των οστών σας, την ηλικία σας, κτλ. Στη συνέχεια, ο χειρουργός ενώνει τα δύο μέρη της πρόθεσης και διασφαλίζει τη σταθερή συγκράτησή τους σε όλες τις θέσεις. Τέλος, τοποθετεί στη θέση τους όλα τα στοιχεία που περιβάλλουν την άρθρωση (θύλακος, μύες, κτλ.).
Η αρθροπλαστική ισχίου με την προσπέλαση ALMIS και την τοποθέτηση του ασθενούς σε ύπτια θέση όσο και η μη χρήση ειδικών τραπεζιών έλξης που χρησιμοποιούνται σε άλλες πρόσθιες προσπελάσεις (AMIS) διευκολύνει πολύ την χρήση του ρομποτικού συστήματος ΜΑΚΟ. Το ρομποτικό σύστημα ΜΑΚΟ μέχρι σήμερα στην Ελλάδα χρησιμοποιείτε μόνο με την κλασσική οπίσθια προσπέλαση ή διάφορες τροποποιήσεις της. Ο συνδυασμός πρόσθιας προσπέλασης ελάχιστης επεμβατικότητας με την ρομποτική τεχνολογία ΜΑΚΟ εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα από την χειρουργική μας ομάδα και χρησιμοποιείται μόνο σε πολύ εξειδικευμένα κέντρα της Ευρώπης και της Αμερικής. Θεωρείται σήμερα η πιο σύγχρονη πρόταση στην αρθροπλαστική του ισχίου! Συνδυάζουμε τα οφέλη των δύο επαναστατικών αλλαγών στην χειρουργική του ισχίου την τελευταία δεκαετία, της πρόσθιας προσπέλασης ελάχιστης επεμβατικότητας ALMIS και του πιο αξιόπιστου ρομποτικού συστήματος στον κόσμο MAKO, STRYKER! Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνουμε την ταχύτατη αποκατάσταση των ασθενών μας με μονοήμερη νοσηλεία του ασθενούς (fast track protocols – outpatient surgery). Συμβαδίζουμε με τα καλύτερα κέντρα του κόσμου προσφέροντας τις πιο αξιόπιστες διεθνώς λύσεις για τους ασθενείς μας!
Δείτε την χειρουργική τεχνική της αρθροπλαστικής ισχίου ALMIS με το ρομποτικό σύστημα ΜΑΚΟ σε περίπτωση ασθενούς με οστεονέκρωση ισχίου:
Χρειάζεται μετάγγιση;
Είναι φυσιολογικό να υπάρχει μια μικρή αιμορραγία κατά τη διάρκεια της επέμβασης. Η απώλεια αίματος μπορεί να αναπληρωθεί:
- είτε με χορήγηση αίματος από άλλο άτομο (μετάγγιση),
- είτε με το αίμα σας, που λαμβάνεται πριν την επέμβαση και σας χορηγείται μετά, για να αναπληρώσει την απώλεια (αυτόλογη μετάγγιση),
- είτε συλλέγοντας το αίμα, που χάνεται κατά τη διάρκεια της επέμβασης και σας χορηγείται εκ νέου μετά από διαδικασία καθαρισμού του (σύστημα αυτομετάγγισης).
Με την χρήση των νεώτερων τεχνικών ελάχιστης επεμβατικότητας (ALMIS) η αιμορραγία στο χειρουργείο περιορίζεται σε μεγάλο βαθμό και πρακτικά σπάνια χρειάζεται μετάγγιση. Πολύ σημαντική βοήθεια προσφέρουν επίσης διάφορες νέες φαρμακευτικές ουσίες (τρανσαμίνη) οι οποίες χορηγούνται τόσο πρίν, κατά την διάρκεια ή και μετά το χειρουργείο με τελικό αποτέλεσμα τον πολύ σημαντικό περιορισμό της διεγχειρητικής απώλειας αίματος περιορίζοντας τις μεταγγίσεις στο ελάχιστο δυνατό.
Συνδυαστικές επεμβάσεις
Ο χειρουργός σας μπορεί να προβεί σε επιπλέον ενέργειες για τη βελτίωση της λειτουργίας της πρόθεσης και την ελαχιστοποίηση του κινδύνου εξάρθρωσης (εξάρθρημα).
Συρραφή τομής
Τα τελευταία χρόνια με την χρήση των τεχνικών ελάχιστης επεμβατικότητας (ALMIS) δεν χρησιμοποιούνται παροχετεύσεις. Για τη συρραφή της τομής, ο γιατρός σας χρησιμοποιεί ράμματα ή κάποιο άλλο σύστημα συρραφής, που είναι σταθερό ή απορροφάται σταδιακά από τον οργανισμό (απορροφήσιμο υλικό). Υπάρχει και η δυνατότητα πλαστικής ενδοδερμικής ραφής με πλεονέκτημα την μη αφαίρεση ραμμάτων γιατί απορροφούνται μόνα τους. Η τελική μορφή της ουλής εξαρτάται από την κατάσταση του δέρματός σας, τις δυνάμεις που υφίσταται, ή ακόμα από την έκθεσή σας στον ήλιο, που πρέπει να αποφεύγεται μετά την επέμβαση.
Η διάρκεια της επέμβασης
Η διάρκεια της επέμβασης ποικίλλει χωρίς να σημαίνει ότι η εξέλιξή της παρουσιάζει κάποιο πρόβλημα, καθώς εξαρτάται από διάφορους παράγοντες (τη μέθοδο, τον αριθμό των συνδυαστικών ενεργειών, κτλ). Συνήθως, διαρκεί από 1 έως 2 ώρες. Πρέπει, επίσης, να υπολογίσετε το χρόνο προετοιμασίας, ανάνηψης, κτλ.
Τις επόμενες μέρες προς την ανάρρωση
Πόνος
Κάθε οργανισμός αντιλαμβάνεται διαφορετικά τον πόνο. Ωστόσο, ελέγχεται με την κατάλληλη αγωγή. Είναι πιθανό τις πρώτες φορές που θα σηκωθείτε και θα ξεκινήσετε να περπατάτε, να πονάτε, λόγω της διάνοιξης της άρθρωσης. Εάν, ωστόσο, ο πόνος είναι έντονος, μη διστάσετε να μιλήσετε με τους θεράποντες ιατρούς σας. Πάντα υπάρχει λύση.
Λειτουργία
Το πρόβλημα της αρθρίτιδας αντιμετωπίστηκε. Η κεφαλή της πρόθεσης θηλυκώνει στην κοτύλη (στην περίπτωση της πρόθεσης μηριαίας κεφαλής) ή στο κυπέλλιο (στην ολική πρόθεση), και λειτουργεί όπως η φυσιολογική άρθρωση.
Αυτονομία
Συνήθως, μπορείτε από την επόμενη μέρα να σηκωθείτε από το κρεβάτι, πρέπει όμως να παραμείνετε καθιστός αν υπάρχει πρόβλημα ορθοστατικής υπότασης.
Μπορείτε άμεσα να ξεκινήσετε να περπατάτε, συνήθως με τη βοήθεια βακτηριών ή περιπατητήρα τύπου Π. Η χρήση περιπατητήρα συστήνεται για να προσφέρει στον ασθενή το αίσθημα της ασφάλειας κατά την μετεγχειρητική βάδιση. Ο ασθενής ενθαρρύνεται από την πρώτη ημέρα να περπατήσει αυτόνομα χωρίς Π κάτι που τον βοηθά πολύ ψυχολογικά στην πολύ γρήγορη ανάκτηση της φυσιολογικής κινητικότητάς του. Η χρήση σύγχρονων πρωτοκόλλων ταχείας κινητοποίησης (fast track) μας δίνει την δυνατότητα της ταχείας κινητοποίησης με μονοήμερη νοσηλεία σε ποσοστό 80% περίπου των ασθενών μας.
Δείτε στο κανάλι μας στο youtube ασθενείς σε διάφορα στάδια μετεγχειρητικής αποκατάστασης μετά από αρθροπλαστική ισχίου λόγω οστεονέκρωσης:
